Je ziet deze grote sprinkhaan moeilijk zitten in het droge herfstgras: de groene exemplaren vallen wat beter op als ze in hinderlaag liggen, de lichtbruine sprinkhanen zijn dezer dagen perfect gecamoufleerd: het zijn dan ook echte killers.

Wat opvalt is hun vlucht, als frêle helikopters duiken ze het gras in na een vlucht van een aantal meters. Ook dan is het nog altijd moeilijk om ze te spotten.

Dit exemplaar zat rustig een andere sprinkhaan te verorberen: de rode vleugels werden vakkundig naar binnen gewerkt. De rest van het lichaam van deze 'has-been-spring-in-het-veld' werd in hoog tempo opgepeuzeld.