Na een reis langs een aantal nationale parken in het oosten van Duitsland, komen we aan de Oder.

Eerst een fietstrip langs het NP Unteres Odertal in Duitsland waar we deze 'vliegende deuren' al kunnen waarnemen: met mondjesmaat aanwezig, de visarend wordt nog geduld, maar hoog in de lucht of op een dorre tak van een eikeboom langs de Oder wordt snel duidelijk wie de baas is.

We trekken verder naar de monding, ditmaal Polen in, tot we letterlijk niet verder meer kunnen. De rivier is een baai geworden: afgesloten door een ander Nationaal Park (ver weg nog).

Een goedlachse Pool neemt ons mee met een bootje de baai op: vissen die niet verkocht kunnen worden als lokmiddel. Plaatselijke visvrouwen kijken ons aan.

De piepkleine haven uit en dan de eerste arenden: zwarte silhouetten aan de rand van een bos en de baai.

... en dan vliegen ze op en aan: sommige arenden vliegen hoog over: niet geïnteresseerd in een gratis vis... andere duiken ogenblikkelijk, meeuwen geen kans latend om de vis uit elkaar te scheuren.

60 broedparen op een klein gebied, 285 arenden zijn ooit geteld op één plek.

Dit jaar heb ik mijn eerste Zeearend zien vliegen in Kruibeke.: het was niet de Zeearend die krijsend overvloog, maar een baby in een kinderwagen. Niemand die het dier opmerkte: geruisloos op verkenning

In Polen zijn ze trots op hun kraamkamer en het krijsen van deze vogel, hoog in de lucht.

ps. Ik heb wat moeten improviseren met mijn macrolens om deze foto's te nemen... tja